Өдрийн тэмдэглэлээс...

Тэтгэврийн мөнгөө авах санаатай тэргэнцэр дээрээ эвхийгээд сууж байхад минь нэгэн бүдүүн хүүхэн дугаарын урдуур дайрч ороод тэнд байсан өрөөл татуу хэдийг амьд амьтан байна ч гэж тоолгүй /уг нь хэн нэгний тэтгэврийг авах санаатай л явах шиг болно лээ/ кассын бүсгүйг загнаж байгаад мөнгө тоолж аваад гарч одов.
*****************
Нилээн хүлээсний эцэст тэндээс гарч явахдаа довжооны шатнаас буух гэж мунгинаж байтал 19-20 орчим насны давжаахан залуу ирж туслаад нэгэн удаагийн зовлонгоос салгав. / Манай нийслэлийн албан газрууд тэргэнцэртэй болон, хараагүй хүмүүст зориулсан замтай болчихвол мөн ч олон хүн ерөөнө дөө тэднийг./
****************
Гэртээ харих санаатай мунгинаж байхад нилээн яаруу яваа болов уу гэмээр бүсгүй тэргэнцрийн хүйтэн төмөр бариулнаас халшралгүй түрсээр зам хөндлөн гаргаж өгөв.
****************
Байраа чиглэн гэлдэрч явах замдаа амарч байтал миний үеийн халамцуу залуу ирж, нийгмийн шаар шавхруугаар минь дуудаж агсрав.
Түүнийхээр бол Улаанбаатар, цаашлаад Монгол улсад байгаа хөгжлийн бэрхшээлтэн нэртэй хоолны савнуудыг бүгдий нь устгачихвал л эх орон хөгжих юм байна.
***************
Сайн муу нийлж сав дүүрдэг гэдэг ч, хорвоо дэлхий дээр сайн нь муугаасаа хавьгүй илүү байх ёстой гэж итгэж бодож найдаж явдаг юм. Хорвоогийн тоос хөдөлгөж явахад минь бага ч атугай тус хүргэсэн хүмүүсийг ерөөж залбирч явдаг, харин нүүр лүү минь нулимж, бага зүйл дээр ч дээрэнгүй , эсвэл өрөвдсөн харцаар ширтэх хүмүүст хэзээ ч гомдож өширхөж явсангүй. Гомдлоо гээд ч яах вэ дээ. Бусдын буруу зөвийг шүүх эрх мэдэлтэй ч биш дээ.