Жаргалтайн дэлгэр долоон сар

Долоон сар угаасаа монголчуудын сар бололтой.

Миний эргэн тойрныхон л долоон сар гарангуут догдлоод эхэлдэг юм.

Наадамдаа бэлдэх олныг харж догдолно.

Наадамчдыг харж догдолно.

*******

Хүүхэд байхдаа аавтайгаа үзсэн наадам санаанаас гардаггүй юм.

Аав маань өөрийн найз улсын зааны цүнхтэй хувцсыг барьж хөөргий нь өвөртөлчөөд намайг анхаарах сөгөөгүй бүсий нь мушгиж өндөлзөж суудагсан.

Хөөрхий талийгч заан тэр үед нэг их олон давахгүй ч гэлээ бас ч гэж түргэн шуурхай уран гоё барилдаанаа үзүүлсээр л байсан үе.

Сониноос тэр наадмаар заан, манай аавд хөөргөө бэлэглэсэн нь одоо ч байгаа.

********

Гучин наадам үзэхдээ өнөө жилийнх шиг урт, бас гоё наадам байгаагүй санагдана.

Арван хоёрны шөнө наадам дууслаа гэж бодсон чинь болоогүй байжээ.

Арван жилийн найзуудтайгаа Тэрэлжид өнгөрүүлсэн нэг хоног, энэ гучин жилийн хамгийн дурсамжтай өдрүүдийн нэг боллоо.

Миний хийсэн шорлого тэдэнд таалагдсан бололтой.

Харин тэдний маань жаргалтай, бага зэрэг халамцуу царай л намайг илүү жаргалтай болгож байв.

*********

Харин Тэрэлжийн голын усыг "нөгөө хоёр" хөлөөрөө туучихад, санаа дагаад ч тэр үү, сэрүүн тунгалаг урсгал нь бүх биеээр гүйх мэт тэр гэхийн тэмдэггүй таатай мэдрэмж төрж байлаа.

"Тий тий яасан хүйтэн ус вэ?" хэмээн намайг дуу алдахад найзууд маань хөгжилдөн инээлдэж байсан нь бас л нэг жаргал.

*********

Урьд нь зөвхөн гэр бүлээрээ наадамддаг байсан бол энэ жил найз нөхөдтэйгээ наадлаа.

Гучин жилийн тэртээ Баянаа аварга түрүүлж Цэрэнтогтох аварга үзүүрлэж байж.

Гучин жилийн тэртээ Тулгаа заан одтой хийморьтой сайхан барилдаж, хотол наадамчдаа шуугиулж байж.

Гучин жилийн тэртээ аав ээж хоёр минь жаргалтай болж байж.

Гучин жилийн тэртээ, улс монголынхоо хилийг сэтгэл зүрхээрээ манах нэгэн хөвүүн хорвоод мэндэлж байж.

Ай хөөрхий жаргалтайн дэлгэр долоон сар мину.

Монгол түмний минь долоон сар мину.