Чамдаа

Сэтгэлийн минь диваажинд ганцхан цэцэг ургаж,  

                                                                 Тэр нь чи

Сэрүүн сайхан хангайд нь ганцхан согоо дүүлж, 

                                                                 Тэр нь чи

Зүрхний минь нууранд ангаахайтай ангир хөвнө

                                                                 Тэр нь чи

Зүүдний минь ууланд зулзагатай хэрэм эрхэлнэ

                                                                 Тэр нь чи

Алжааж сөхөрхөд минь ганцхан бүсгүй түшнэ

                                                                  Тэр нь чи

Амармагийн тэнгэр ганцхан дагина бий

                                                                  Тэр нь чи

Хайрын шувуухай

Зүрхний минь гүнд ургасан хайрын цэцгийн үрийг
Зүггүй нэгэн шувуухай зуугаад нислээ энхрий минь
Зүрхний чинь ховдолд зуусан үрээ суулгачихаад
Зуун хаврын тухай жиргэн наадлаа энхрий минь
Зүрхэнд чинь зориулж дуугаан дуулдаг билээ би
Зүрхээрээн чи тосон сонсдог билээ энхрий минь
Идгүй шидгүй махан биеийг тэр л дуун
Идэрхэн жигүүртэй болгодог билээ энхрий минь
Бидэн хоёрыг тойрон нисдэг хайрын шувуухай
Хэдэн зууныг ч алжаалгүй давах жигүүртэй билээ
 Ай энхрий минь  энхрийхэн минь дээ